Είναι γνωστή η επίδραση της περιφερικής ρήξης του δικεφάλου τένοντος του βραχιονίου στην δύναμη της κάμψης του αγκώνος και στον υπτιασμό του αντιβραχίου (1). Οι περισσότερες συγκριτικές μελέτες συγκλίνουν υπέρ της αποκατάστασης της βλάβης είτε οξέως είτε σε χρόνιες ρήξεις, είτε με μια είτε με δύο προσπελάσεις (1),(2),(3).
Υπάρχουν αναμφισβήτητα επιστημονικά δεδομένα (4)(6)(8) ότι η ανατομική αποκατάσταση για ένα ενεργητικό άτομο, καλώς συμμορφούμενο στην επιθυμητή μετεγχειρητική αγωγή μπορεί να αποκαταστήσει πλήρως την φυσιολογική κάμψη και υπτιασμό του αντιβραχίου.
Οι κυριότερες επιπλοκές που περιγράφονται είναι οι βλάβες του οπισθίου μεσοστέου νεύρου ή του έξω δερματικού κλάδου του αντιβραχίου (2),(4), και η έκτοπη οστεοποίηση και συνακόλουθη συνοστέωση κερκίδας-ωλένης(7)
Οι ανωτέρω επιπλοκές ελαχιστοποιούνται (ιδίως η οστεοποίηση) στην μονήρη πρόσθια προσπέλαση (3) ενώ οι νευρικές βλάβες δεν φαίνονται να είναι περισσότερες σε ποσοστά (4).
Σε ότι αφορά τις χρόνιες ρήξεις η κυριότερη επιπλοκή τους είναι η ρίκνωση του μυός και η εκφύλιση του μυός ως αποτέλεσμα της πολύμηνης αχρησίας. Γιαυτό και σ’αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται η αποκατάσταση με κάποια από τις διάφορες προτεινόμενες μεθόδους. (1),(2),(3) ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις όπου η ρικνωμένη μάζα του μυός εξελήφθη ως νεοπλασία (5).
Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλαμβάνει προστασία της κάμψης του αγκώνα τουλάχιστον για δύο μήνες ενώ η αποκατάσταση θα απαιτήσει διάστημα μέχρι 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά
Βιβλιογραφία:
1. Wilay et al , Shoulder Elbow Surg. 2006, Jul-Aug;15(4): 440-4
2. Limpisuash – Singer 2003, Tech Hand Up Extrem. Surg. Sep;7(3): 82-6
3. Sharma et al 2004, Acta Orth.Belg June 70(3): 268-72
4. Morison et al 2002, Hand Clin Feb; 18(1): Ι64-78
5. Qureshi et al 2004, Skeletal Radiol.Jul.33(7):417-20
6. Sotereanos et al 2000
7. Kantinakar 1999, Clin.Orth.Relat.Res. 363; 100-7
8. Rantanen et al 1999, Am.J.Sports Med. 27(2); 128-32
9. Ramsey 1999, J Am. Acad. Orth.Surg. 7(3) 199-207